Stedelijk, 21.45

De Do it @ts2 – move it! is afgelopen. Luc’s interview met Els Ottenhof is prima verlopen. Uiteraard werd het een typisch Kama-interview waarin grappen werden afgewisseld met serieuze overwegingen. Intussen is de Do it afgelopen en stroomt het publiek onze zaal binnen. Daarbij ook Jeroen Henneman die het niet kan laten om achter de iPad plaats te nemen en samen met Kama een werk te maken. Het kan niet op in dit maffe laboratorium.

Ander incident was de bezoeker die Luc een artikeltje uit een krant gaf: ‘Hier kun je misschien wat mee.’ Titel van het bericht: Neusapen herkauwen hun voedsel.

Luc maakt er direct een foto van om straks te bewerken. En zo neemt de interactie en de betrokkenheid van iedereen hier aanwezig. Af en toe lijkt het publiek hier op een schilderij van Frans Hals, de Chirurgijnen. Geconcentreerd, nadenkend, verbaasd, vol verwachting. Ik zei tegen Luc: ‘Het voelt alsof iedereen hier bezig is in je hoofd te kijken.’ ‘Ja, zei hij, ‘zo voelt het voor mij ook.’

We maken dus deel uit van het proces – en dat is precies wat het project beoogt. We bouwen samen aan de tentoonstelling van het moment. Precies wat moet. Wie het ziet, heeft het gezien – zegt Luc, wie er niet is geweest, heeft het gemist.

IJzeren logica in ijzeren creativiteit, terwijl de smartphones in de lucht worden gehouden om het hele proces vast te leggen. Ik betrap me erop dat voor mij het omgekeerde geldt als voor de bezoekers. Zij kijken en genieten van het schouwspel dat Kamagurka heet, vanaf mijn plek raak ik niet uitgekeken op de bezoekers. Dit gaat me wakker houden, ik weet het zeker.