Kamagurka’s 24 uurs iPad-performance, Stedelijk, 03.00

De pneumatische niettang die maar blijft knallen in de onvermoeibare handen van Bert.
De aangeschoten bezoekster die kritische vragen blijft stellen over het aantal bewerkte foto’s van bezoekers.
En of dat kunst is.
De aanstekelijke vrolijkheid van Marc Coucke die met iedereen in discussie gaat.
De prettige puinhoop stokbrood, kaasjes, olijven, lege flesjes, pinda’s en nootjes. Ook op de vloer. En platgetrapt.
De twee jongens die er nu al anderhalf uur staan, de ogen vol ongeloof en verbazing.
De onverstoorbare Vermeiren zonder wie geen print mogelijk is.
De beveiliger die nu al sinds middernacht niet meer van zijn plaats is geweest.
De nacht die nu op zijn helft is.
De Kamagurka die vanaf nu alleen ‘echte’ kunst maakt.
De Roxy Music die keihard door de zaal schalt.
De bezoekers die alweer terugkomen.
De man die dit opschrijft met pneumatisch ratelende vingers.
Dit is het Stedelijk Museum tegen 03.00 uur.