Kamagurka’s 24 uurs iPad-performance, Stedelijk, 05.40

De eerste bezoeker van vanochtend stond hier al om 05.15. De tweede om 05.20. Ongelooflijk fit en geschoren. Op internet valt het aantal kijkers ineens iets terug. De hele nacht hadden we zo’n 25 kijkers, nu staat de teller op 16. Benieuwd hoe snel het straks weer toeneemt. We hebben het gevoel dat de nacht alweer voorbij is. Nog even en de ochtendkranten worden gebracht. Merkwaardig hoe makkelijk en snel de afgelopen uren voorbij zijn gegaan. Probeer me voor te stellen hoe het andersom moet zijn en om vanochtend vanuit je huis of je werk opnieuw in te loggen en… precies hetzelfde beeld te zien: mannetje achter tafeltje – nu eens voorover gebogen, dan weer achterover leunend. Maar steeds datzelfde mannetje. Alsof er helemaal niks is gebeurd.

Goed nieuws: er is heel wat gebeurd. Er is leuk bezoek geweest, er zijn ingrijpende beslissingen genomen over de kwaliteit van de werken. Bovendien is de Do It-avond een groot succes geweest. Luc maakt een typische Kamagurka over de vallende nacht terwijl buiten deze geborgen ruimte de dag dus alweer opstijgt.

Hoewel de muziek nog steeds knetter hard staat en de machines lawaaiig hun canvas printen, is het hier stiller dan ooit. Geconcentreerder dan ooit. Mooier. “I never get used to it,” zingt East River Pipe. “Late at night you ask me how I feel. I never get used to it…”

En zo is het maar net vroeg in de morgen.