Kunstpraat 30/3/2013 Marc Bijl ‘La revoluzione siamo Noi’

De afgelopen weken was ik gastkunstbeschouwer op http://www.galeries.nl Ik genoot elke dag opnieuw ervan om over de meest uiteenlopende kunst iets te noteren. Ik koos ervoor om strikt persoonlijke notities te maken, niet gehinderd door al te veel kunsthistorische kennis, maar geladen met alle denkbare nieuwsgierigheid naar de kern van kunst en van wat ik gewoon mooi vind. Of de moeite waard. Vanaf 1 april neemt iemand anders het stokje over op Galeries.nl. Maar ik ben er intussen aan verslaafd geraakt, dus ga ik gewoon door op mijn blog. Dit tekstje is het voorlaatste van mijn periode als gastschrijver.

Ze had zich de afgelopen weken op mijn netvlies gebrand. Ze heeft is zichzelf niet meer. Ze was altijd al een archetype en dat is ze nu nog veel meer. Maar wel het archetype dat zichzelf overleefd lijkt te hebben. Ik vraag me af of archetypische vrouwen altijd in eerste aanleg pure sexobjecten zijn. Zij was het in elk geval wel. Sterker, het was eigenlijk teleurstellend dat ze alleen kon schieten met die enorme pistolen vanaf haar stripachtig brede heupen en niet met haar archetypische tieten (ik moet natuurlijk ‘borsten’ schrijven, maar dat gaat bij haar niet op – ook dat is inherent aan het verschijnsel, tegen haar zeg je niet ‘o, wat heeft u een grote borsten’).

Maar goed. Ze heeft tal van oorlogen overleefd, revoluties uitgevochten. En nu is het over en uit lijkt Marc Bijl te zeggen. Haar geweld heeft haar uitgeput, ze is een zombie in haar eigen geestenwereld, haar kogels hebben geen effect meer, haar gezicht is een versteende grimas, ze heeft alles overleefd alleen zichzelf niet. Het monument dat ze is geworden heeft ze verdiend, ze zal worden bijgezet in het mausoleum van stripcultuur, B-films, camp-liefhebbers en necrofielen.

Ze heeft zich op mijn netvlies gebrand – haar agressie druipt nu van de weemoed.

Dit is mijn voorlaatste ‘kunststukje’ via Galeries.nl. Lichte weemoed is ook mijn deel. Ik vind deze strijdster een prachtige voor-afsluiting van dertig mooie dagen vol kunstbeschouwing. Van alles wat ik besprak is zij het meest uitgesproken, agressief, uitdagend en geestig tegelijk.

Ik stop niet met deze beschouwinkjes. Ik ga dagelijks door op mijn blog op mijn eigen site: www.galeriede7ehemel.nl en na de zomervakantie mag ik hier weer een maand aan de slag. Heerlijk idee. In de tussentijd bent u welkom op mijn blog.