Kunstpraat 2.04.2013: Over vazen en vazen

Mag ik het nog even hebben over onze Galerie? Hij is nu echt open (schatting: 200 bezoekers op de opening!) en we zijn er zo ongelooflijk trots op. Uiteraard ook over de collecties die we laten zien: werk van Kamagurka en een uitgelezen selectie glaswerk. Van Bernard Heesen, Jan Verschoor, Carine Riezebos. Lekker eigenzinnige objecten, want dan is glas eigenlijk op zijn mooist.

Maar ook objecten die duidelijk hun inspiratie hebben in voorgangers. Bijvoorbeeld in deze Delftsblauwe. In mijn jeugd gold dit als toonbeeld van lulligheid, blijkbaar moet je ouder worden om sommige dingen wat meer te kunnen waarderen. Want als je goed kijkt, is het een ontzettend elegant ding, deze vaas.

En hij inspireert over de eeuwen heen. Kijk maar. Deze witte staat in De 7^e Hemel. Het is overduidelijk een werk van deze tijd met zijn rustige ronde vormen die de bloemen alle gelegenheid geven om te schitteren. Het bijzondere is dat hij uit dezelfde glasblazerij komt – De Oude Horn, bij Leerdam – waar ze met alle liefde de meest krankzinnige barokke objecten maken. Dat kun je gerust overlaten aan Bernard en zijn glasblazers. Wat een beheersing!

Maar praten over glas kan en mag niet alleen gaan over vazen – hoewel Bernard mij laatst toevertrouwde dat de vaas voor een glasblazer een heel voor de handliggend object is: “Er zit altijd een gat in,” zei hij, “door die pijp die er altijd aan vastzit.”

En zo prozaïsch kan het zijn. Maar ook zo poëtisch. Kijk maar naar dit groenschalige object van Jan Verschoor. Vaas? Nou, niet zo bedoeld en ook niet de bedoeling. Object? Drie-in-een? Ja, en zo geraffineerd als je maar hebben wilt. Ongelooflijk hoe lyrisch glas kan zijn.