Kunstpraat 17.4.2013: Tove versus Albert/Hag tege zag.
17/04/2013 1 reactie
Met de deur in huis: ik mis Punk. Kan er niks aan doen. Ik mis Punk. De beweging. De tegendraadsheid. De boosheid. De ergernis. De hoekigheid. De grofheid. De creativiteit. Ik mis Punk in alles, eerlijk gezegd. Maar vooral in de beeldende kunst. Net zo goed als ik in beeldende kunst bijvoorbeeld het zware kaliber beeldhouwers mis – ‘een’ Moore, ‘een’ Zadkine’, ‘een’ Brancusi. Waar wij als kijkers mee worden lastig gevallen zijn pielebeeldjes in brons die niet hoger zijn dan 40 centimeter en die vol zogenaamde symboliek zitten en die te pas en te onpas worden uitgereikt bij conferenties en dat soort.
Dat is de ene kant van het spectrum der beeldhouwers. De andere kant is van het type Tove Storch, die in alle integriteit op zoek is naar (delicate) tegenstellingen. Bijvoorbeeld deze, waarin Tove ‘onderzoekt’ wat het effect is van tule tegen staal. Hag tege zag – zegge wij in de haag.
Het levert een intrigerende voorstelling op, dat zeker en ‘ergens’ kan ik er ook nog voor warmlopen. Maar het is zo, eh… onPunk. Als ik het zeggen mag. Het is knap werk, ik zal dat niet ontkennen. Maar het doet me bijna verlangen naar het goeie ouwe constructivisme. Dat zijn grote metalen objecten in het landschap plaatst en daarmee gewoon een gevecht aangaat. Niks reflecteert of onderzoekt. Het is hoekige agressie die zelden een midden kent, alleen een ja en een nee, een goedkeuring of afkeuring van de kijker.
Nou dacht ik dat dat constructivisme zo dood was als Punk zelf, maar wat blijkt, er is in België een galerie die helemaal daarin is gespecialiseerd: ‘Den Heeck, centrum voor constructivisme en concrete kunst’.
In Den Heeck exposeert momenteel Albert Rubens. En Albert is constructivist vanuit zijn nieren. Vanuit zijn DNA. Hij maakt schilderijen, objecten, installaties – alles vanuit een bijna dogmatisch constructivisme. En er zijn momenten, dat ik dat gewoon schitterend werk vind. Bij gebrek aan echte tegendraadsheid. Bijvoorbeeld werk ‘B.XXII-P.23’. Prachtige titel, hartstikke constructivistisch. Prachtig werk. Zomaar. Omdat ik het vind:
Toch vind ik de woede-uitbarstingen na de dood van Thatcher nog wel iets van Punk hebben, zo van: ‘toen haatten we je, maar je dood verlost je niet van onze haat’ Statement well taken.
LikeLike