Kunstpraat 19.4.2013: Lieko Shiga – kunstpraten.

Ik droomde dat ik. Ik droomde dat ik een man was. Ik droomde duizend dromen. In een daarvan was ik een man. Een man op een bed. Mooie man. Zijn benen in een soepele broek. Was het een pyjama? Ik de man lag op een bed, mijn licht gespierde torso ontbloot, mijn linkerhand op mijn maag, mijn rechterarm uitgestrekt in een totale rust. Ik de man had een soort ringbaardje. Ik de man lag op een kussen, witter dan het onderlaken en het laken waarop ik lag. Ik droomde een diepe slaap. En op het diepst van mijn slaap ontstond een droom waarin ik mijzelf uit zijn hoofd zag glijden. Niet naakt als een Eva, maar gewoon gekleed in een eenvoudig hemdje en een grijze katoenen of zijden rok. Ik mijzelf gleed naar buiten uit zijn linkerslaap, pijnloos – zonder hem te storen. Ten slotte sloot zijn slaap zich vanzelf en bleef ik met mijn voorhoofd eraan verkleefd zweven. Ik kon geen kant meer uit. Ik maakte een hoek van 90 graden, mijn rokje gehoorzaamde de zwaartekracht. Ik weet nog dat ik dat droomde – wij waren een, wij waren twee, wij waren een mythisch verhaal van liefde voor eeuwig en eeuwig zouden wij elkaar zijn in onze slaapoceaan en ik hield van mij en mij hield van ik en wij voelden dat het goed was.

Foam: “Foam presenteert de serie Canary van de Japanse fotografe Lieko Shiga (1980). In haar werk combineert Shiga lokale mythes en verhalen van gewone mensen met persoonlijke herinneringen, gevoelens en ervaringen. Zo creëert zij fantastische en dikwijls dramatische beelden die refereren aan het schemergebied tussen droom en werkelijkheid. Haar vaak duistere werk is sterk geworteld in de Japanse folkloristische traditie om het bovennatuurlijke als een vanzelfsprekende aanwezigheid te verbeelden. Shiga behoort tot een nieuwe generatie Japanse fotografen. (-) uiteindelijk is het met name de verbeeldingswereld van de kunstenaar die gereflecteerd wordt in de foto’s.

Bij een eerste ontmoeting met een persoon of plek, of zelfs al daarvoor, visualiseert Shiga het definitieve beeld dat ze gaat maken – alsof ze buiten zichzelf treed en haar lichaam in een andere existentiële staat verkeert. Op deze gemoedstoestand is de titel van de serie gebaseerd: “The body is simply a medium, I kept a canary inside my stomach.”

De werken zijn in de meeste gevallen geënsceneerd.”

Galeries.nl: “In FOAM brengt de Japanse fotografe Lieko Shiga (1980) met haar fotoserie Canary de droomstaat in beeld. Ergens in het ongrijpbare tijdsbestek tussen slaap en ontwaken of wegdromen en slapen is er ruimte voor een ervaring die zich buiten het onbeweeglijke slaaplichaam om manifesteert, of voor een liefdevolle – of vijandige – aanval van een andere entiteit. Shiga verschaft zich als fotografe toegang tot dit mythische schemergebied van uittreding en binnendringing. In de door haar zichtbaar gemaakte tussenwereld heeft het bovennatuurlijke het voor het zeggen en kan het lichaam vastgeklonken in slaapstand alleen maar machteloos luisteren en kijken met gesloten ogen.

Op deze foto heeft de droomvrouw de trofeeman al bijna uit het echte leven weten te weken, de lijkgroene kleur heeft nog net niet zijn hoofd bereikt. Verlamd, onbeweeglijk niet in staat om uit de droomstaat te ontwaken neemt straks de gedroomde vrouw zijn leven over – of blijft bij hem, net op tijd wakker geschrokken, het verlangen naar die ultieme overgave straks aan het echte leven knagen?”

© Copyright 2013: Marie Jeanne de Rooij.