Kunstpraat 23.4.2013: Pushwagner’s tunnel

Man. Man met hoed. Man met hoed aan het stuur. Man met hoed aan het stuur van auto. In tunnel. Man met hoed in tunnel. Tunnel in mathematisch perspectief. Man in pak. Man en ogen. Die niets zien. Wat nogal vervelend is voor een verkeersdeelnemer. De blik van routine? Van leegheid? Man onderneemt zijn dagelijkse rit van de ene kant naar de andere kant van de tunnel. Hij is punctueel. In alles. Dat biedt zekerheid. Thuis staat de tandenborstel altijd naar rechts in het glas. Bijvoorbeeld.

De man denkt in functionaliteiten. De mier is een nuttig dier. Aan de andere kant van de tunnel wacht werk. Exact werk. Van 09.00 tot 12.30 en van 13.15 tot 17.00 exact. Man neemt plaats en werkt. Zijn ogen kijken maar zien niets. Toch voeren ze hem door het werk. Zoals ze hem door de tunnel voeren. Zoals hij tijdens het tandenpoetsen in de spiegel kijkt zonder iets te zien. Heeft de man zijn hoed op tijdens het tandenpoetsen? Is er een vrouw? Die hem allang niet meer ziet als hij thuiskomt? Die met net zulk ogen de dag doorbrengt? Die nietsziend stofzuigt, de was doet, afstoft. Man neukt vrouw, een keer per week. Exact van 22.20 uur tot 22.23 uur. Vrouw staart nietsziend naar het plafond. Een keer houdt hij zijn hoed op. Dat maakt van het neuken werk. Dus doet hij zijn hoed maar af.

Hariton Pushwagner (pseudoniem van: Terje Brofos, Oslo 1940) is vaak excentriek, provocerend en visionair genoemd. In de Noorse samenleving is hij een cultfiguur over wie veel wordt geschreven en is regelmatig te gast in talkshows. Hij volgde zijn opleiding aan de Kunstacademie in Oslo en aan Cité Internationale des Arts Paris. Zijn internationale doorbraak beleefde hij in 2008 toen hij deelnam aan de Biënnale van Berlijn.