Kunstpraat 25.4.2013: Dirkje Kuik – voor mijn dood niet in een museum

Metamorfose

Vandaag ben ik een lekker dier,
eenhoorn, hoewel ten halve, stier, een fabel.
Morgen wellicht Jan zonder land
och arme kruidenier,
de kat met negen staarten.
Het boegbeeld van een schip, gestrand,
een zeemeermin gebleven na de vloed,
Krake, de leden in het vissersnet, verlaten
Kleio, de neus in het zand.

Dirk Kuik (1929-2008) besloot op een dag om als Dirkje Kuik door het leven te gaan. En bleef sindsdien Dirkje.

Dirkje wordt in het vandaags een ‘multitalent’ genoemd. Een term die zij denk ik maar zozo vond. Ik heb altijd een zwak gehad voor haar en haar werk. Haar tekeningen, schilderijen en boeken – ze toveren allemaal een wonderlijke wereld en een bijzondere kijk op het leven. Dirkje verleidde tot meedromen en meegenieten. Met De Held van het Potspel – een ingewikkeld verhaal dat ik nooit helemaal heb kunnen uitlezen. Met fantastische tekeningen een met een wonderlijk woonhuis dat enige tijd na haar dood zelfs museum was. Wie herinnert zich nog Dirkje Kuik? Ze is het waard om nooit vergeten te worden. Om haar prachtige fragiele potloodtekeningen, om haar dromerige schilderijen, om haar fraaie poëzie, om haar rare, rare, rare boeken – die zo passen in de tijd waarin zij leefde.

Momenteel is er een tentoonstelling van al haar werk in Kuub, Pieterstraat, Utrecht: “Eenmalig worden in al hun diversiteit, schatten getoond uit het begin dit jaar gesloten Museum Dirkje Kuik. Delen daarvan zijn ook te koop.
Schilderijen, tekeningen, litho’s, etsen, handschriften, notities, gedichten, proza en parafernalia van het multi-talent Dirkje Kuik (1929-2008), alles komt voorbij in een tentoonstelling die tegelijkertijd een afscheid is van het Museum aan de Oude Kamp te Utrecht, het voormalig woonhuis van Dirkje Kuik.”