Kunstpraat 29.4.2013: de Groningse eenvoud van Leen Kaldenberg

Wat is dat toch met Groningen? Een tijdje geleden schreef ik over Barteld, de schilder die woont en werkt op het Groningse platteland en die eenvoud en kracht bundelt in het prachtigste werk. En nu is er Leen Kaldenberg, die bestaat trouwens ook al weer een tijdje – sinds 1957. Kaldenberg woont en werkt in het Groningse dorp Leermens. En hij stelt zich met zijn temperaschilderijen net zo kwetsbaar op als Brandes.

Het zijn geen schilderijen van enorme formaten, ook daarin kiest hij voor eenvoud. Ik vind dat wel jammer, ik zou diezelfde eenvoud graag eens groot uitgewerkt willen zien. Het zijn werken die vertellen van de schoonheid van een schraal landschap, gedichten bijna die met veel vakmanschap en inzicht zijn gecomponeerd. Ze duwen aan tegen de grens van het abstracte, maar ze zijn zo figuratief als je maar wilt. Het is intrigerend wat er allemaal gebeurt op gebied van beeldende kunst in Groningen. Was er ook ooit niet De Ploeg met onder anderenWerkman opgericht in 1918. Kaldenberg zou er zo deel van kunnen uitmaken.