Kunstpraat 6.5.2013: Bertjan Pot – licht, mevrouw, u weet wel waarom.

De grens tussen beeldende kunst en ‘design’ is niet altijd even duidelijk. Net zo goed als de grens tussen kunst en ‘vondst’ (trouvaille) soms verdomd mistig kan zijn. Zo werd Koons ook niet altijd even serieus genomen met zijn bijna levensechte afbeeldingen van Michael Jackson, of van zichzelf met zijn goddelijk ordinaire vriendin – de Hongaars-Italiaanse pornoster Ilona Staller, ‘Cicciolina’. In de NRC van afgelopen zaterdag  wordt een reisvalies van steen bewonderend besproken door een curator van het Stedelijk Museum Amsterdam. Het valies is een op een nagemaakt in steen en heeft vervolgens status gekregen als kunstwerk, ongetwijfeld omdat de kunstenaar iemand is die op dit moment in de lift zit. Het stenen valies is een statement. Yeah, right.

En nu zit ik te kijken naar ‘Downstairs light’ van Bertjan Pot. Het werk is te zien in Boijmans, Rotterdam. En het hangt wat mij betreft precies op de grens van design, beeldende kunst en wat al niet. Tegelijk vind ik het een schitterend ding om naar te kijken, om van te genieten en om me te realiseren dat dit misschien ook wel een statement is. Van wat? Voor wat? Voor wie? Voor waarom? Van dat. Voor dat. Voor wie wil. Voor daarom. Gewoon, ‘vlees mevrouw, u weet wel waarom.’
Die omgekeerde trap met die lampjes die hangt aan een simpele constructie is lekker zichzelf. Lekker tegendraads. En is tegelijk een schitterende vondst die veel waard is omdat een bekende designer hem heeft bedacht. Licht, mevrouw, …

Ik vind het prima. Downstairs Light maakt me vrolijk, doet een beroep op mijn eigen dwarse duivel die me af en toe parten speelt, en relativeert ook al die kunst met loodzware pretenties. De woorspelingen staan te trappelen onder de toetsen van mijn laptop, maar ik houd ze in bedwang en in het ergste geval dood ik ze. Downstairs Light is gewoon een eh… lekker ding. Ha!
(Gistermiddag hadden we in Galerie De 7e Hemel overigens een fijne vernissage. Opkomst zo’n 60 personen, ondanks het mooie weer en nog zaken gedaan ook. Met het zeer ingetogen werk van Stef Kreymborg – schitterend werk, boven elke kunsttwijfel verheven. Het was nog lang erg genieten in De 7e Hemel.)