Kunstpraat 8.5.2013: Roger Ballen – de naam zegt het al

De afgelopen maanden heb ik vooral geschreven over NL beeldend kunstenaars. Mijn criterium was telkens, zou ik dit ook in mijn galerie willen brengen? Tegelijk waren afgelopen maanden een voortdurende zoektocht naar wat een werk een goed werk maakt. Maar ook naar bijzonder ‘lawaai’ in de beeldende kunst. En naar monumentale (letterlijk) kunst. Ik denk dat ik nog heel lang blijf zoeken, dat is denk ik inherent aan beeldende kunst. De kunstenaar zelf is immers bij uitstek een ‘zoekende’.

Vandaag ontdekte ik voor het eerst in mijn kunstleven Roger Ballen. En ik hoop dat er ontzettend veel mensen in Nederland zijn die hem allang kennen. Ballen is een Zuid-Afrikaanse fotograaf (1950) die werkt in zwart/witten. He? Wat? Ook al? Was dat gisteren niet Anouk Griffioen, Wim Bosch? Ja, hoor eens, daar kan ik ook niks aan doen. Dit overkomt mij en ik laat het lekker gebeuren. Ballen schrijft het volgende over zichzelf:

I have been shooting black and white film for nearly fifty years now. I believe I am part of the last generation that will grow up with this media. Black and White is a very minimalist art form and unlike color photographs does not pretend to mimic the world in a manner similar to the way the human eye might perceive. Black and White is essentially an abstract way to interpret and transform what one might refer to as reality.

My purpose in taking photographs over the past forty years has ultimately been about defining myself. It has been fundamentally a psychological and existential journey.

 If an artist is one who spends his life trying to define his being, I guess I would have to call myself an artist.

Ziedaar. En het mooie is dat Ballen inderdaad kloten heeft, waarmee hij veel verder gaat dan een beetje fotografie. Zijn foto’s zijn rauw op een manier die je onmiddellijk herkent als zijn handschrift. Het zijn nauwkeurig geënsceneerde verhalen die ontzettende herrie maken, die je af en toe de rillingen over je rug laten lopen, die je een dreun tussen je ogen geven. ‘Eindelijk’, denk ik dan. Eindelijk beeldende kunst die op mij het effect heeft van een scheermes over mijn huid. Kunst die schuurt, die pijnigt, vol agressie en fascinatie tegelijk. Je komt het niet vaak tegen. Behalve bij Roger Ballen.

Ballen heeft vorig jaar een project gedaan met de Zuid-Afrikaanse rap-rave groep Die Antwoord. Wie het popfestivalcircuit volgt, weet intussen dat Die Antwoord de laatste jaren regelmatig op festivals te zien was en dit jaar ook op PinkPop schijnt te staan. Samen met Die Antwoord heeft Ballen een clip gemaakt  (I Fink You Freeky) van zo’n 3.45 minuten dat enige tijd als viral aardig wat aandacht trok op internet. Ik raad het je aan om het te bekijken. Het is elke seconde waard – om alles wat je ziet, wat grappig is, wat doodeng is, wat boordevol agressie zit. Shit, was het toch fantastisch dat iemand in  staat is om zo te filmen en te fotograferen. Tot in de perfectie smerig. Tot in de perfectie prachtig. Als je wilt. Kijk maar:

http://www.youtube.com/watch?v=8Uee_mcxvrw

Wil je meer Ballen? Ga naar www.rogerballen.com