Kunstpraat 29.05.2013: Chris Martin in de Onderzeebootloods, eh… groovy

Vanaf 8 juni kun je terecht in de Onderzeebootloods voor de vierde editie kunst in de zomer, dit keer onder de titel XXXL Painting. En dat is het zeker. Very XXXL. Drie kunstenaars gaan daar, volgens organisator Boijmans, een ‘titanenstrijd’ aan. Boijmans heeft ervoor gekozen om dit keer de conceptuele kunst even te laten voor wat zij is en ruimte te geven aan de ‘nieuwe energie in schilderen’. Daardoor en door de drie namen die in dit project hun titanenstrijd aangaan, is er onmiddellijk sprake van een zeer toegankelijke expositie. We hebben het dan over Klaas Kloosterboer (1959), Jim Shaw (1952) en Chris Martin. Omdat ze alle drie het bespreken waard zijn, vandaag de eerste van de drie: Chris Martin (1954).

Chris Martin woont en werkt in New York en het het ‘schildersbeest’ – aldus Boijmans. Hij gebruikt zijn energie om van elk schilderij een explosie van kracht te maken. In XXXL Painting stelt hij een 30tal doeken beschikbaar, in de weken voorafgaand aan de opening werkt hij in de Onderzeebotenloods aan drie werken op Onderzeebootloodsformaat: 13 x 10 meter. En dat is in die context wel groot, maar niet eens heel groot. Tijdens de bloggerspreview kregen wij gelegenheid het work in progress te zien:

Lekker stevig werk met in de randen hier en daar wat collage-achtige details, een techniek die Martin vaker toepast. Bijvoorbeeld in deze zeer fraaie:

en details:

Wanneer je op die detail gaat letten, ontdek je ineens dat Martin een kind van zijn tijd is. Veel verwijzingen naar muziek en musici als Sly Stone, Miles Davis en dergelijken. Het stoort niet, daarvoor zijn ze knap genoeg verwerkt, maar het valt wel op. Als min of meer generatiegenoot schieten ineens allerlei associaties door mijn hoofd. Zappa & Mothers of Invention met teksten als ‘Brown Shoes Don’t Make it’, en ‘Guess I’ll just drop out, I’m hippy and I’m drippy and I’m stoned’. Of fijne meligheid van een band als The Bonzo Dog Doodah Band met teksten als ‘Hunting Tigers Out in India, Out in Out in Out in India’. Nouja, zo dus. Dan hoor ik de conservator vertellen over Chris en dat hij in ‘zijn tijd’ nogal wat experimenteerde met Hallucinerende Middelen waaronder paddo’s en dat dat ervaringen opleverde waarvan hij zegt dat hij die nog steeds met zich meedraagt en dat die hem nog steeds inspireren. Ik draai me om en zie een koffertje met daarin een van de delen uit de fameuze serie natuurboeken van Jac. P. Thijsse die Martin in Amsterdam op de kop heeft getikt: Paddestoelen

Dan zie ik in mijn ooghoek een niet te missen doek:

Huge Mushrooms! En kijk hoe lekker dat licht valt! Het is een schitterend doek waarin druk wordt gespeeld met de verhoudingen tussen ‘alles wat bloeit en ons altijd weer boeit’ (met dank aan de allang overleden radioprater/bioloog Dr. Fop I. Brouwer die in de tijd dat Martin experimenteerde met mushrooms hier op de radio over zwammen en bankjes praatte) en de mensch in zijn natuurlijke omgeving.

En maar weer door naar een niet te fotograferen werk, namelijk ook een enorm bos dat vervolgens is overdekt met een vette laag glitters. Want ook aan glitters heeft Martin goeie herinneringen. Ik kan dat zomaar begrijpen. Dit is gewoon eh… funky, groovy, dus. Ik vraag me af of dit inderdaad nou de ‘nieuwe energie in schilderen’ is die Boijmans ons hiermee belooft. Het is groot, groter, grootst. Dat zeker. Monumentaal zelfs. En het is absoluut een feest om te bekijken. Ik realiseer me dat ook Picasso op hoge leeftijd ook nog schitterende werken maakte en bedenk me dat ‘hippie’ Chris Martin op zijn ouwe dag inderdaad instaat is om werk te maken dat hartstikke vitaal is. Goeie keuze van Sjarel Ex en Els Hoek.