Kunstpraat 4 juni 2013: de man die zichzelf telkens vernieuwde

Ineens sta ik oog in oog met een onuitsprekelijk vitaal werk. Het wervelt. Het kleurt. Het verrast met kleine ingebrachte tekeningetjes. Het is enorm – ruim 6 meter breed, en twee meter hoog. Het is gemaakt in 1994. Het is van Gert Lataster, met recht een van onze grote meesters genoemd. Ongelooflijk dat er niet eens ergens een LatasterMuseum bestaat, of een museum dat zich tot doel stelt om een uitgebreide verzameling van zijn werk aan te leggen.

Ik weet dat het een soort moord is om dit doek ‘het schilderen van de vlag’ op dit pieleformaat weer te geven. Ik doe het toch en verwijs daarbij direct naar de zeer overzichtelijk site: http://home.telfort.nl/lataster/Lataster.html

Het is me al een paar keer gebeurd dat ik met een kunstkenner door een museum dwaalde en daar bijna terloops langs een Lataster wandelde en de kunstkenner bijna terloops opmerkte ‘kijk, een Lataster’ en direct doorliep. Nou kan ik me dat ook wel weer voorstellen hoor, want hij kende langere periodes waarin hij steeds zeer herkenbaar eigen werk maakte. Dus dat laat zich ook makkelijk identificeren.

Maar toch, als je zijn (postume) site bekijkt, ontdek je hoe Lataster zich voortdurend dynamisch ontwikkelde. En daarmee een voorbeeld is voor velen.

Even een citaat: “Lataster weet in de natuur en de emoties van het menselijk bestaan steeds weer andere vormen van dynamiek te ontdekken en te vertalen in een even beweeglijke en emotionele beeldgebeurtenis. Hij brengt alle aspecten van compositie, kleur en vorm evenals de plastische eigenschappen van het materiaal, samen in één intensieve visuele ervaring. Een ervaring die abstractie en figuratie met elkaar verbindt tot een geheel eigen soort expressionisme.”

Voor wie er nu ‘terloops’ mee wil kennis maken, deze kleine rondgang (in tijd en stijl):

een van de vroegste Latasters

‘arbeidersdrama’

Piëta

Gert Lataster – laten we hem in ere houden.