Kunstpraat 7.06.2013: Axie! Woody in het Boijmans.

Toen ik eeuwen geleden in Rotterdam kwam wonen, was hij de eerste kunstenaar waarvan ik hoorde. En hij was toen al niet de eerste de beste. Hij was bijzonder. Hij was hartstikke kind van zijn tijd. Hij was naar New York gegaan en daar twee jaar gebleven. En daar helemaal aan de PopArt gegaan. Verslaafd als een echte junk. Maar dan aan PopArt. Hij deed maffe dingen. Ik herinner me een optreden waarin hij als heilige rondliep, een laken om hem heen, om zijn nek bungelde een cassetterecorder waaruit Bachcantates klonken ofzoeiets en Woody riep maar Holy, Holy, Holy, Holy.

Ja merkwaardige dingen blijven de mens bij in de Loop van Zijn Leven. Voor vandaag houd ik het bij deze.

Maar hoe en wat dan ook, Woody van Amen groeide en bloeide door als PopArt-kunstenaar. En werd ruimschoots gewaardeerd. In 2003 kreeg hij zelfs en volkomen terecht een overzichtstentoonstelling in De Valkhof. Met ‘oeuvrecatalogus’. En vorig jaar was er ruimschoots belangstelling van Frenk van der Linden, Hans Hartog de Jager en ArtMen. Dat is niet voor niets.

En terwijl de meeste galeries over elkaar struikelen in het brengen van het nieuwste talent en bestaand talent niet even automatisch mag rekenen op zoveel aandacht,  is er ineens een – bescheiden expositie – in de Ronmandos Galerie in Amsterdam met recent werk van hem onder de titel Shan 2013 – Moments to Remember. Met bijvoorbeeld deze:

Over het algemeen maakt Woody minder expliciet werk, meer dit (in dezelfde serie):

Het is Woody, zoals alleen Woody dat kan. Iemand noemde hem ooit ‘onze enige echte PopArt-kunstenaar’. En dat is wel een juiste titel, denk ik. Deze expositie geeft een mooi beeld van de Woody van de laatste jaren, maar tegelijk mis ik ook de vroegere Woody.

Woody (1936) kreeg vorig jaar in de media al veel aandacht, maar wat mij betreft verdient hij nog een keer een echt grootst retrospectief. In Rotterdam, de stad die voor hem gemaakt lijkt. Want, correct me if I am wrong, tot dusver is hij nooit zo geëerd in Rotjeknor. Dus, Sjarel, denk er eens over na. Geef die stadgenoot de tentoonstelling die hij verdient. Ik zie het al voor me: Woody in het Boijmans. De juiste man, op het juiste moment, op de juiste plaats. Holy! Holy! Holy!

PS: juist vandaag besteedt Galeries.nl ook aandacht aan Woody. Het kan geen toeval zijn.