Kunstpraat 10.06.2013: prietpraat in de kunst

De musicus Frank Zappa riep ooit: “Women, you know how they are!” Hoewel ik verder ongelooflijk vrouwvriendelijk ben, moest ik aan die uitspraak denken toen ik las dat er in een Brabants dorp 7 vrouwelijk kunstenaars hun werk tonen. Nee, ik moet het anders zeggen. Toen ik las hoe de galerie – of de exposerende vrouwen zelf – praten over hun kunst.

“U ziet 7 kunstenaars die werk maken dat raakt aan vrouw zijn, vrouwelijkheid, beeldvorming over vrouwen of op een andere manier vrouwen verbeeldt. De kunstenaars reageren met hun werk op bijvoorbeeld de positie van vrouwen in onze maatschappij, op de manier waarop vrouwen afgebeeld worden, op traditionele opvattingen over vrouwen, over hoe vrouwen op elkaar reageren, hoe vrouwen zichzelf zien.
Willemijn is dol op de klassieke schilder- en beeldhouwkunst over met name vrouwen. Haar foto’s staan op zichzelf, maar samen vormen ze de context Vrouw.
Rachel’s voornaamste inspiratiebronnen liggen dicht bij haarzelf: herinneringen en het preserveren of vergeten daarvan, de geschiedenis van vrouwen in haar familie. Haar werk is geïnspireerd door een existentiële angst om te vergeten en door liefde voor alles wat ze onthouden heeft, ook door nieuwsgierigheid.
Kunst van Yvonne staat symbool voor de moderne consumptiemaatschappij, zowel in techniek als in thematiek. Haar kleurrijke portretten zijn opgebouwd uit flinterdunne plastic zakken die zij met lak op het linnen verwerkt.
Loes stelt de vraag die het thema ‘Vrouw in beeld’ bij haar oproept: als je niet voldoet aan het vrouw zijn, de verwachtingen die gesteld worden, uiterlijkheden opgelegd door de maatschappij, reclame beelden en het beeld van de werkelijke vrouw, wat dan? 
Is het dan schoonheid of verafschuw je het dan?”

En zo meer. Vrouwen in de kunst, loes, yvonne, rachel, carolien, willemijn en hun vrouwelijke verhalen – ik weet het niet. Dit soort dingen maakt mij ongedurig. Hoe kun je nou genieten van kunst als je rekening moet houden met teksten als deze: ‘Haar werk is geïnspireerd door een existentiële angst om te vergeten en door liefde voor alles wat ze onthouden heeft, ook door nieuwsgierigheid.’ Hou toch op! Ga toch gewoon goed werk maken, denk ik dan.Werk met ballen – als het ware.

Genoeg gemopperd. Laten we genieten van echte kunst.