Kunstpraat 5 augustus 2013: de wondere conceptwerelden van Huang en Hans – Yan en Withoos

Moeilijk onderwerpje, glad-ijs-gevalletje, maar ik waag me er toch aan. Je hebt beeldende kunstenaars en je hebt ‘conceptuele’ beeldend kunstenaars. Daarmee bedoel ik beeldend kunstenaars die de onbedwingbare neiging hebben om uit twee of meerdere werelden één te scheppen. Door te combineren. Copy, paste. Of niet. De een is bijvoorbeeld fotograaf en knipt en photoshopt de ene droomwereld na de andere. De ander is conceptueel kunstenaar en laat zijn vrouw die fijnschilderes is bijzondere afbeeldingen aanbrengen – vooral op mensen. Ik kijk naar het werk van Huang Yan in galerie Wilms.

Huang Yan is een concepter, zijn vrouw – professioneel schilder – werkt zijn concepten uit. Deel een van het concept bestaat uit bijzondere natuurschilderingen, deel twee bestaat uit de ondergrond, die vooral bestaat uit mensen. Die vervolgens worden gefotografeerd. Soms in detail, soms voor een schilderij of in op een fabrieksterrein. Bijvoorbeeld deze:

Of neem deze ‘onschuldigen’ van Huang Yan. Het doet er eigenlijk niet toe dat we de gezichten niet gedetaileerd kunnen zien. De schildering maakt deel uit van het zorgvuldig geënsceneerde beeld. De kinderen intrigeren: de vlechtjes van het meisje, de manier waarop de rode sjaaltjes zijn gerangschikt, het verschil in grootte. En ten slotte ook de manier waarop de foto is gemaakt, namelijk tamelijk vlak uitgelicht tegen een neutrale achtergrond.

Ik ga nog even door omdat ik de concepten van Huang werkelijk de moeite waard vind, intrigerend inderdaad. En van begin tot eind knap uitgewerkt. Zonder pretentieuze titels als ‘New Romantics’. Het is een andere kijk op fotografie, die hier niet domineert maar die ten dienste staat van het concept dat behoorlijk de diepte ingaat door de intelligente executie.